Solly as a Rock!!

Ze hadden het vanwege de regen eigenlijk al afgezegd, maar om half 8 was het droog en er liet het BCG hun aangepaste(n) schouw van de binnenstad tóch doorgaan. Met een klein gezelschap gingen we op pad. In rolstoel of geblindeerd, met ervaringsdeskundigen. Ik begon in de rolstoel, en kreeg op de route van het Elizabeth naar de Grote Markt aanwijzingen en verhalen te horen van Chris van Faassen van het BCG en Harry van der Avoort van stichting BAS.

Nooit geweten dat reclameuitingen voor winkels zo irritant kunnen zijn. Dat er zoveel hondenpoep en glasscherven op stoepen liggen. Dat winkelen op de Haagdijk vrijwel onmogelijk is voor een rolstoeler. Dat de helling richting de lage kade van de Haven onneembaar blijkt. En dat een borrel op de Grote Markt alleen op terrassen te drinken is…

Ik vervolgde mijn weg als blinde. “Ga maar naar de Karnemelkstraat, en probeer een bus in te komen”. Eitje. Not! Zelfs met begeleiding, vond ik het doodeng. Hoewel de ribbelstroken hielpen, lopen ze soms bijzonder onlogisch. Het oversteken van de Oude Vest ging volgens het ‘God zegene de greep’-principe en het busstation op de Karnemelkstraat was alleen te bereiken door stiekem te spieken. Geen idee welke bus waar stopte. Leuk, die fietsklemmen. En het ontbreken van hekjes rond de verlengde Haven. Nadat ik tenouwernood gered was van een onvrijwillige duik in de Haven bij Dok ’64, heb ik de blinddoek aan de wilgen gehangen (waarbij ik me realiseerde dat ik dat KON…) en ik vervolgde de schouw weer per rolstoel.

Ik ontdekte nog hoe onbereikbaar glasbakken (op het Oranjeplein) kunnen zijn en dat er irritant veel auto’s op de stoep geparkeerd zijn in Schorsmolen.

Een ervaring rijker, en spierpijn in mijn armen, stapte ik om tien uur op de fiets naar huis. Ik bekijk de binnenstad vanaf nu met geheel andere ogen, vanuit een geheel ander perspectief!

De PvdA heeft de afgelopen jaren bij herhaling gevraagd om flankerende maatregelen voor winkelcentra De Berg, De Donk en Tuinzigt, parallel aan de ontwikkeling van de detailhandel in het stadiongebied, in de vorm van een goed onderzoek en een update van de buurtwinkelcentra, dat ze weer bestaansrecht geeft op de langere termijn. We hebben er zelfs enkele moties over ingediend, en er recent nog eentje aangehouden.

Vanavond bespraken we in de commissie Economie dan eindelijk het langverwachte onderzoek en dat drukte ons met de neus op de feiten.

Liever had de PvdA in deze visie gelezen dat De Berg, De Donk en Tuinzigt een wervelende toekomst tegemoet gingen, met of zonder MegaJumbo maar er staat zwart op wit dat het niet zo is.

We lezen in deze visie, dat als er niets gedaan wordt om deze buurtwinkelcentra te versterken, zullen autonome ontwikkelingen, zoals vergrijzing, ontgroening en dalende inwonersaantallen al zorgen voor een omzetdaling bij de Berg en de Donk, en in mindere mate bij Tuinzigt. De ontwikkelingen bij de Stadionlocatie zullen dit proces alleen nog maar verergeren.
Eén wijkwinkelcentrum, en twee volwaardige buurtwinkelcentra in de Haagse Beemden, daar gaat de PvdA voor. Niets minder. Nu al uitspreken dat de Berg een buurtsteunpunt moet worden, is hetzelfde als met 1-0 achter staan en je daar dan gewoon bij neerleggen.

Ik vroeg de wethouder naar het tijdpad voor het in het rapport voorgesteld verbeterplan, want hoezeer wij als PvdA fractie hechten aan zorgvuldig proces, maar de kadernota 2012 is gewoonweg te laat! Dan is – volgens planning – de Jumbo bij het NAC stadion al open. De PvdA, en met ons trouwens ook andere partijen, heeft de afgelopen jaren bij herhaling gevraagd om flankerende maatregelen parallel aan de ontwikkeling van de detailhandel in het stadiongebied. Een inspreker namens de ondernemers op de Donk gaf aan dat er signalen zijn, dat de onzekerheid over de toekomst ertoe leidt dat de investeringsbereidheid onder ondernemers verdwijnt. Ook hadden we nog enkele vragen over het openen en sluiten van de verschillende Jumbo’s in de buurten.

Door de haast om vóór de aftrap van de halve finale klaar te zijn, werd dit onderwerp afgeraffeld, en de vergadering geschorst zonder duidelijke toezeggingen en antwoorden van de wethouder. Ik steek mijn hand ook in eigen boezem… maar in de voortgezette vergadering – een week later – heb ik wederom aangedrongen om eerder te beginnen met investeren. De wethouder kon niets overhaasten, maar zou zijn best doen. We zullen zien, bij de begrotingsbehandeling…